Ograniczniki przepięć klasyfikowane są według przeznaczenia i zdolności do odprowadzania energii. Wyróżnia się trzy główne typy:
Ograniczniki przepięć – kompleksowy przewodnik

Ograniczniki przepięć (SPD – Surge Protective Devices) to urządzenia przeznaczone do ochrony instalacji elektrycznych oraz podłączonych do nich urządzeń przed skutkami przepięć. Przepięcia mogą powstawać na skutek wyładowań atmosferycznych, operacji łączeniowych w sieci energetycznej oraz indukowanych impulsów elektromagnetycznych. Właściwy dobór i instalacja ograniczników przepięć są kluczowe dla bezpieczeństwa i niezawodności systemów elektrycznych.
Rodzaje ograniczników przepięć
- Zapewniają ochronę końcową dla wrażliwych urządzeń elektronicznych, takich jak komputery, routery czy sprzęt medyczny.
- Instalowane tuż przy odbiornikach (np. listwy przepięciowe, zabezpieczenia w gniazdkach elektrycznych).
- Ich skuteczność opiera się na minimalizowaniu napięcia resztkowego do poziomu bezpiecznego dla urządzeń (Up < 1,5 kV).
- Ograniczniki Typu 3 (klasa D)
-
Ograniczniki Typu 1 (klasa B)
- Stosowane w instalacjach budynków wyposażonych w systemy ochrony odgromowej.
- Odprowadzają bardzo wysokie prądy udarowe (10/350 μs), występujące w wyniku bezpośrednich uderzeń pioruna.
- Instalowane na wejściu do budynku, najczęściej w głównej rozdzielnicy elektrycznej.
- Muszą spełniać normę IEC 61643-11 oraz posiadać odpowiednią zdolność wytrzymywania impulsów piorunowych (Iimp).
-
Ograniczniki Typu 2 (klasa C)
- Przeznaczone do ochrony przed przepięciami pochodzącymi z operacji łączeniowych i pośrednich skutków wyładowań atmosferycznych.
- Chronią urządzenia podłączone do instalacji elektrycznej, takie jak sprzęt RTV, AGD czy systemy sterowania.
- Montowane w podrozdzielnicach, blisko chronionych urządzeń.
- Ich zdolność do tłumienia przepięć określana jest przez parametr In (znamionowy prąd wyładowczy), który wynosi zazwyczaj od 5 do 20 kA.
Czytaj również!
Budowa ograniczników przepięć
Ograniczniki przepięć składają się z kilku kluczowych elementów:
- Warystory – materiały o nieliniowej charakterystyce prądowo-napięciowej, które przewodzą prąd dopiero po przekroczeniu określonego napięcia. Powszechnie stosowane są warystory tlenkowe (MOV – Metal Oxide Varistor).
- Iskierniki gazowe (GDT – Gas Discharge Tube) – elementy zdolne do gaszenia łuku elektrycznego i przewodzenia dużych prądów udarowych. Stosowane głównie w SPD Typu 1.
- Diody TVS (Transient Voltage Suppression Diode) – szybkie półprzewodnikowe zabezpieczenia stosowane głównie w ogranicznikach Typu 3.
- Bezpieczniki termiczne – odłączają ogranicznik w przypadku jego awarii lub przeciążenia, zapobiegając przegrzaniu i pożarowi.
Dobór ograniczników przepięć
Dobór odpowiedniego ogranicznika przepięć zależy od kilku czynników:
- Napięcie znamionowe instalacji – SPD powinny być dostosowane do napięcia pracy systemu elektrycznego (np. 230/400 V AC).
- Maksymalne napięcie trwałej pracy (Uc) – SPD nie powinien przewodzić prądu w normalnych warunkach pracy.
- Poziom ochrony napięciowej (Up) – określa, do jakiej wartości SPD ogranicza napięcie przepięciowe.
- Zdolność odprowadzania prądów udarowych (Iimp, In, Imax) – określa maksymalne wartości prądu, jakie ogranicznik może bezpiecznie odprowadzić.
Ograniczniki przepięć dla różnych instalacji
-
Instalacje domowe i mieszkalne
- Zaleca się stosowanie kombinacji SPD Typu 2 oraz SPD Typu 3.
- W budynkach z instalacją odgromową wymagany jest SPD Typu 1.
-
Instalacje fotowoltaiczne (PV)
- Stosuje się ograniczniki dedykowane dla systemów DC.
- Muszą mieć odpowiednie parametry napięciowe dla napięć roboczych paneli PV.
-
Instalacje przemysłowe
- Wymagają zabezpieczenia wielopoziomowego, obejmującego SPD Typu 1, Typu 2 oraz lokalne zabezpieczenia Typu 3.
Obowiązkowość stosowania ograniczników przepięć
Obowiązek stosowania SPD wynika z normy PN-EN 62305 (dotyczącej ochrony odgromowej) oraz PN-HD 60364-4-443 (dotyczącej ochrony instalacji elektrycznych przed przepięciami). W budynkach mieszkalnych ich stosowanie zależy od oceny ryzyka, natomiast w instalacjach przemysłowych i obiektach użyteczności publicznej jest często obligatoryjne.
Schematy podłączenia ograniczników przepięć
Prawidłowe podłączenie ograniczników przepięć zależy od rodzaju sieci:
- TN-C – ogranicznik podłączany między L a PEN.
- TN-S – ogranicznik między L a PE oraz N a PE.
- TT – ogranicznik między L a N oraz między N a PE.
- IT – stosuje się ochronniki dla każdej fazy do ziemi oraz między przewodami fazowymi.
Rys. 1. Szczegółowy schemat przedstawiający budowę ograniczników przepięć oraz ich zastosowanie w różnych układach sieci (TN-C, TN-S, TT, IT)
Rys. 2. Schemat dla układu TN-C, uwzględniający tablicę mieszkaniową z odpowiednimi komponentami.
Podsumowanie
Ograniczniki przepięć to niezbędny element ochrony instalacji elektrycznych przed skutkami przepięć atmosferycznych i operacyjnych. Właściwy dobór i montaż tych urządzeń, zgodnie z obowiązującymi normami, zapewniają długotrwałe i skuteczne działanie instalacji elektrycznej.