AWG

Skala została stworzona w 1857 roku przez J.R. Brown & Sharpe of Providence (Rhode Island), z tego powodu skala była również znana jako Brown and Sharpe Gauge. Lucien Sharpe przedstawił pomysł stowarzyszeniu Waterbury Brass Association i został on szybko przyjęty w lutym tego samego roku przez ośmiu największych producentów kabli w Stanach Zjednoczonych, zapewniając standaryzację pomiaru. Bardzo szybko jego zastosowanie rozpowszechniło się na kraje Ameryki Łacińskiej. 

Założenie to jest sprzeczne z intuicją: im niższa liczba AWG, tym grubszy drut prowadzący. Za każdym razem, gdy kawałek surowego metalu przechodzi proces ciągnienia, metal staje się nieco dłuższy i cieńszy. AWG określa, ile razy metal musi przejść przez ciągadła, aby uzyskać pożądaną średnicę, co oznacza na przykład, że drut 24 AWG został przeciągnięty 24 razy. System AWG opiera się na 44 znormalizowanych rozmiarach drutu, a jego zakres wynosi od 0 do 40, ale zawiera również pomiary 00 000 i 0000, które odnoszą się do grubości drutu. 

Prezentowana poniżej tabela AWG (żeby ją zobaczyć wystarczy się zalogować lub założyć konto testowe) wskazuje grubość przewodnika, przez który przechodzi elektron pochodzący z prądu elektrycznego: aby zmniejszyć opór i umożliwić lepszą transmisję, rozmiar przewodu powinien być większy. Standard TIA 568-C.2, ustanowiony przez Telecommunications Industries Association, określa zaś, że kable Ethernet muszą składać się z czterech skręconych par przewodów o przekroju od 22 AWG do 26 AWG (0,4039 do 0,6452 mm). Kable o mniejszym przekroju nie są zalecane do połączeń Power over Ethernet (PoE), zarówno dla sprzętu, jak i urządzeń, ponieważ ich przewód przewodzący wytwarza znacznie więcej ciepła, co może spowodować przekroczenie temperatury kabla i zmniejszenie jego mocy. 

Chociaż rozmiar przewodnika jest ważny, nie jest to najważniejszy aspekt, jeśli chodzi o wydajność kabla Ethernet. Pod uwagę trzeba brać natomiast dwa inne czynniki, które naprawdę wpływają na wydajność kabla. Są to:

- stopień oplotu drutu.

- jakość miedzi.

O AWG należy pamiętać chociażby przy zakupie kabli Ethernet. Spełniają one standardy TIA i mieszczą się w zakresie od 22 AWG do 24 AWG. Ponadto poniższa tabela może być przydatna, gdy chcemy poznać maksymalną rezystancję lub częstotliwość, jaką może zapewnić kabel o określonej średnicy. Orientacyjnie można przyjąć i stosować następujące zależności:

- przewód z numerem AWG większym o 6 ma około dwa razy mniejszą średnicę, a więc 4 razy mniejszy przekrój (np. 6 AWG jest 2 razy grubszy niż 12 AWG);
- przewód z numerem AWG większym o 3 ma około dwa razy mniejszy przekrój, czyli może przewodzić 2 razy mniejszy prąd (czyli np. przewód 15 AWG można zastąpić dwoma przewodami 18 AWG połączonymi równolegle);
- przewód z numerem AWG większym o 10 ma około 10 razy mniejszy przekrój.