Pomiar rezystancji izolacji wykonujemy prądem stałym, aby wyeliminować wpływ pojemności na wynik pomiaru. Odczyt wyniku pomiaru następuje po ustaleniu się wskazania (po ok. 0,5 do 1 min). Odczytujemy wtedy natężenie prądu płynącego przez izolację pod wpływem przyłożonego napięcia na skali przyrządu wyskalowanej w MΩ.
Podstawowe zasady badania rezystancji izolacji
Rezystancja izolacji to połączona równolegle rezystancja skrośna – zależna od rodzaju materiału izolacyjnego i rezystancja powierzchniowa – zależna od czystości powierzchni. Pomiar rezystancji izolacji powinien być przeprowadzany w odpowiednich warunkach: w temperaturze od 10 do 25oC, przy wilgotności 40% do 70%, badane urządzenie powinno być czyste i niezawilgocone.
Graniczny błąd pomiaru rezystancji izolacji wynosi 30%.
Sposób wykonywania pomiaru i wymagane wartości napięć probierczych i minimalnej rezystancji izolacji dla instalacji elektrycznej podczas badań odbiorczych i okresowych podaje norma PN-HD 60364-6 Instalacje elektryczne niskiego napięcia – Część 6: Sprawdzanie. Wymagane wartości napięć probierczych i minimalnych wartości rezystancji izolacji zamieszczone są w tabeli 1.
Rezystancja izolacji zmierzona napięciem probierczym podanym w tabeli 1 jest zadowalająca, jeżeli jej wartość jest nie mniejsza od wartości minimalnych podanych w tej tabeli.
Jeśli zmierzona rezystancja jest mniejsza od podanej w tabeli 1, to instalacja powinna być podzielona na grupy obwodów i zmierzona rezystancja izolacji dla każdej grupy celem ustalenia obwodu o obniżonej wartości rezystancji izolacji i usunięcia przyczyny tego obniżenia.
Wymagania z tabeli 1 należy stosować również do sprawdzania rezystancji izolacji między nieuziemionymi przewodami ochronnymi a ziemią.
Tabela 1. Wymagane wartości napięć probierczych i minimalnych wartości rezystancji izolacji
Napięcie znamionowe |
Napięcie probiercze prądu stałego |
Minimalna wartość |
do 50 SELV i PELV |
250 |
≥ 0,5 |
50 < U £ 500 |
500 |
≥ 1,0 |
> 500 |
1000 |
≥ 1,0 |