Czy nowe budynki wielorodzinne powinny być wyposażone w sieć telekomunikacyjną?

Paragraf 192b. rozporządzenia definiuje instalację telekomunikacyjną jako „zainstalowany i połączony pod względem technicznym i funkcjonalnym układ jej elementów wykonany zgodnie z Polską Normą dotyczącą planowania i wykonywania instalacji wewnątrz budynków”. W załączniku do rozporządzenie jako odpowiednią normę podano: PN-EN 50174–2:2010 – wersja polska – Technika informatyczna – Instalacja okablowania – Część 2: Planowanie i wykonywanie instalacji wewnątrz budynków oraz jej aktualizacje.

Rozporządzenie podaje, co składa się na instalację telekomunikacyjną:

• kanalizacja telekomunikacyjna złożona z elementów osłonowych, takich jak przepusty kablowe, szyby instalacyjne, rury instalacyjne, koryta, dukty i kanały,

• infrastruktura światłowodowa złożona z kabli światłowodowych i ich osprzętu łącząca przełącznice ze skrzynkami mieszkaniowymi,

• zbiorcza instalacja antenowa do odbioru naziemnych programów cyfrowych telewizyjnych i radiowych,

• zbiorcza instalacja antenowa do odbioru satelitarnych programów cyfrowych telewizyjnych i radiowych,

• okablowanie wykonane z zastosowaniem symetrycznych parowych kabli wraz ze związanym z nimi osprzętem,

• okablowanie z zastosowaniem kabli współosiowych, wraz ze związanym z nimi osprzętem, łączących przełącznice ze skrzynkami mieszkaniowymi,

• telekomunikacyjne skrzynki mieszkaniowe umieszczone w pobliżu drzwi wejściowych do mieszkań i przeznaczone do zainstalowania wyposażenia oraz zakończeń kabli, a także umożliwiające dystrybucję sygnałów w mieszkaniach – maszt usytuowany na dachu budynku lub poza nim przystosowany do umieszczenia na nim anten radiowych i telewizyjnych.

Rozporządzenie określa także wymagania, jakie musi spełniać punkt połączenia instalacji telekomunikacyjnej z publiczną siecią telekomunikacyjną określony jako „punkt styku – PS”.