Ponadto wskazuje się, że przy opracowaniu normy dążono do unowocześnienia i urealnienia wymagań technicznych oraz metod ich badania. Do istotnych zmian w stosunku do normy branżowej zaliczyć należy:
wprowadzenie do normy, wykonywanych przez producenta na poligonie, badań typu dla nowych modeli anten przewidzianych do eksploatacji w Polsce, w miejsce badań każdego wyprodukowanego egzemplarza.
Przypomnijmy, że krajowe systemy oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobów budowlanych określa § 4 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 17 listopada 2017 r. w sprawie sposobów deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (Dz.U. z 2016 r. poz. 1966). Obecnie jest pięć systemów: 1+, 1, 2+, 3, 4. W systemach 1+ i 1 wymagane jest m.in. uzyskanie krajowego certyfikatu stałości właściwości użytkowych wyrobu budowlanego, wydanego przez akredytowaną jednostkę certyfikującą wyrób, w systemie 2+ m.in. uzyskanie krajowego certyfikatu zgodności zakładowej kontroli produkcji wydanego przez akredytowaną jednostkę certyfikującą zakładową kontrolę produkcji, (podczas gdy określenia typu wyrobu na podstawie badań, obliczeń, tabelarycznych wartości lub opisowej dokumentacji wyrobu dokonuje producent), a w systemie 3 m.in. producent określa typ wyrobu na podstawie oceny właściwości użytkowych wyrobu budowlanego wykonanej przez akredytowane laboratorium badawcze na podstawie badań, obliczeń, tabelarycznych wartości lub opisowej dokumentacji wyrobu budowlanego. Natomiast w systemie 4 wszystkie zadania oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobów budowlanych przewidziane w tym systemie wykonuje producent, bez udziału strony trzeciej.
© Wiedza i PraktykaStrona używa plików cookies. Korzystając ze strony użytkownik wyraża zgodę na używanie plików cookies.
